ผมคิดว่าความฉับไวของเทคโนโลยีมีอิทธิพลต่อความสัมพันธ์ของคนเราอย่างมาก จังหวะชีวิตที่เร็วขึ้นย่อมเปลี่ยนวิถีชีวิตและโลกทัศน์ของเราไปโดยปริยาย แน่นอนว่าเมื่อสิ่งเหล่านั้นเปลี่ยน สิ่งที่เรียกว่า “ความรักความสัมพันธ์” ก็ย่อมเปลี่ยนไปตามยุคสมัยเช่นกัน
แล้วความรักความสัมพันธ์ในยุคนี้เป็นอย่างไร?
ในแง่โอกาสของการพบเจอผู้คน ทำให้ผู้คนยุคนี้มีตัวเลือกเป็นจำนวนมาก อยากเริ่มทำความรู้จักกับใครก็เพียงรวบรวมความกล้าเข้าไปขอ Facebook Line หรือโปรแกรมอื่น ๆ มาคุยกัน และด้วยความที่โซเชียลแอพพลิเคชั่นเหล่านี้มีความเป็น “กึ่งส่วนตัวกึ่งสาธารณะ” ไม่เหมือนเบอร์โทรศัพท์ที่ค่อนข้างจะส่วนตัว จึงทำให้การติดต่อกันเป็นไปได้ง่ายขึ้น
แต่ด้วยความง่ายและเร็วจึงทำให้บางทีความรักความสัมพันธ์ในยุคนี้ “ง่อนแง่นและเปราะบาง” ประกอบกับความหวาดระแวง เพราะทุกคนมีอำนาจที่จะคุยได้มากกว่า 1 คน หนำซ้ำยังทำในเวลาเดียวกันได้ด้วย ในแง่เศรษฐศาสตร์ หากเรามองความรู้สึกเป็นทุน (Capital) ชนิดหนึ่ง การที่คนยุคนี้เลือกที่จะกระจายการลงทุนเพื่อลดความเสี่ยงล้มละลาย หรือก็คือ อาการเจ็บหน้าอกด้านซ้าย ก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้
อีกเรื่องหนึ่งที่สำคัญที่คนจำนวนมากไม่รู้สึกตัว คือ โลกในปัจจุบันนี้ถูกครอบงำ (Dominated) ด้วย ความรักแบบโรแมนติกล้นเกิน (Hyper-Romantic Love) ความรักประเภทนี้ ‘ฝืน’ ตัวตนที่แท้จริงของมนุษย์และทำให้ความสัมพันธ์ล่มสลาย เพราะมันทำให้เราคาดหวังในตัวคู่ครองมากขึ้นเรื่อย ๆ ว่าเขาจะต้องดูแลเรา เซอร์ไพรส์เรา ทำนู่นทำนี่ให้เราจนคนอื่นอิจฉา ซึ่งคนในยุคนี้ก็รับเอาความคาดหวังดังกล่าวมาไม่มากก็น้อยจากสิ่งที่ปรากฎในโซเชี่ยลมีเดียนั่นเอง
ความหวานเป็นสิ่งที่ดี แต่หวานเกินไปก็เป็นพิษ
นอกจากนี้ผมว่าคนยุคนี้ค่อนข้างยึดติดกับความสมบูรณ์แบบ (Perfection) คุณลองไปดูในเฟสบุ๊กที่ถามผู้หญิงว่าอยากได้ผู้ชายแบบไหน จัดเต็มแน่นอน ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เจ้าชู้ ไม่ติดเกม ไม่ติดเพื่อน ไม่นู่น ไม่นี่ สรุปให้ทำอะไรได้บ้าง … ส่วนผู้ชายก็อยากจะได้แต่ผู้หญิงขาว สวย หมวย อึ๋ม โดยไม่ดูแดดประเทศไทยเลย เหตุที่เราปรารถนาแบบนี้ เพราะเราคิดว่าในเวิ้งมหาสมุทรแห่งโซเชี่ยลมีเดียต้องมีคน ๆ นั้นรอเราอยู่ (ก็มีคนมันมีให้เลือกเยอะหนิ ผิดตรงไหนที่จะเลือก The Best One)
สุดท้ายแล้ว ผมว่าเราคงต้องแยกโลกแฟนตาซี (โลกโซเชี่ยลนั่นแหละ) กับโลกแห่งความจริงให้ขาดออกจากกันเสียก่อน และถามตัวเองอีกครั้งว่าเรากำลังตามหาอะไรกันแน่?
ผมขอจบบทความไว้เพียงเท่านี้ก่อน คราวหน้าจะมาเขียนเรื่องอะไร รอติดตามอ่านกันนะครับ
